W polemice do zdania przedstawionego w materiale nadesłanym na kontkat24.ox.pl zatytułowanego “Koniec ustrońskiego zielonego Manhatanu?”, Publikujemy również nadesłane stanowisko i informacje wykonawców przedmiotowego projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w ramach którego znajduje się osiedle Manhatan i jego otoczenie.

Tekst nadesłany na kontakt24 przeczytać można tutaj : Koniec ustrońskiego zielonego Manhatanu?

Dlaczego zakłada się “z góry”, że planowana ulica łącząca ul. Gałczyńskiego i Wantuły poprowadzona na obrzeżach osiedla będzie stanwiła przestrzeń publiczną nieprzyjazną mieszkańcom Manhatanu.

Dobrze zaplanowana ulica osiedlowa pełni w tym osiedlu taką funkcję jak korytarze w mieszkaniach.

A zaplanowana w projekcie planu ulica “zamykająca” i łącząca układ osiedla może być takim atrakcyjnym “korytarzem” osiedla. W pasie terenu o szerokości od 9,0 m do 15,0 m zaplanowano możliwość realizacji jezdni, chodnika i ścieżki rowerowej, oraz ciągu parkingów w pasie przylegającym do ekranów achty kus. Katowickiej. Czy to może być przestrzeń atrakcyjna dla mieszkańców ?

Oczywiście, że tak !

Poza funkcją komunikacji wewnętrznej, może to być miejsce spacerów, uprawiania joggingu, czy nordic walking.

O jakości miasta i jego wizerunku decyduje system przestrzeni publicznych. Podstawowymi kryteriami kształtowania tego systemu jest zapewnienie jego ciągłości oraz różnorodności wnętrz urbanistycznych. W koncepcji projektowanego planu dążyliśmy właśnie do takich rozwiązań, aby kształtować ciągły, powiązany ze sobą system, w skład którego wchodziła będzie ulica ca łąc. Gałczyńskiego i ul. Wantuły “zamykająca” układ urbanistyczny osiedla Manhatan od południa i od zachodu.

Ważną funkcją zaplanowanej ulicy jest możliwość urządzania parkingów w układzie liniowym w dogodnej dostępności pieszej od budynków wielorodzinnych. Pozwoli to na “odsunięcie” nadmiaru samochodów z bezpośredniego otoczenia domów wielorodzinnych.

Rozwiązywanie problemu parkowania samochodów na osiedlu rozważano w formie wyznaczania dużych parkingów strategicznych oraz wielopoziomowych budowli parkingów zbiorowych. Od takich rozwiązań odstąpiono w celu przeciwdziałania koncentracji miejsc parkingowych, oraz po analizie kosztów realizacji stanowiska parkowania w parkingach wielopoziomowych.

Planowanie przestrzenne nie może być działalnością doraźną. Często trzeba wybierać rozwiązania trudne, ale takie, które pozwolą na osiąganie efektów w dłuższym okresie czasu i obejmowały będą właściwe właściwe kształzładnego plekłykłmowie urban ca.

Przykładem krótkowzrocznego rozwiązania byłaby propozycja połączenia ul. A. Brody i ul. Myśliwskiej bez umożliwienia kontynuacji ul. Gałczyńskiego w tym układzie.

Rozwiązanie to z jednej strony nie spełniałoby generalnego założenia tworzenia ciągłego układu ulic (a tym samym przestrzeni publicznych osiedla), az drugiej strony umożliwięmiłtruzytruzyt Myśliwską i Brody dublujący na tym odcinku funkcję ul. Katowickiej. Wtedy faktycznie na tak zaplanowanej ulicy mógłby pojawić się ruch o dużym natężeniu. Szczególnie w sytuacji zatorów ruchu na ul. Katowickiej.

Warto w tym miejscu nawiązać do znaczenia projektów urbanistycznych dla rozwoju Ustronia.

Nie byłoby “uzdrowiska Ustroń”, gdyby nie było dzielnicy sanatoryjnej “Ustroń Zawodzie”. Nie byłoby dzielnic “Ustroń Zawodzie” i “Ustroń Jaszowiec”, jeżeli nie stworzono by w odpowiednim czasie wizji i planów urbanistycznych rozwoju tych obszarów miasta.

Sporządzany aktualnie projekt planu miejscowego nie dotyczy oczywiście takich znaczących przekształceń, jakie były zaplanowane dla powyższych dzielnic, ale również dotyczy obszaru, który podlegał będzie stopniowej urbanizacji, jako zasada uzupełniania istniejącej już struktury a nie zajmowanie nowych terenów miasta predysponowanych dla funkcji przyrodniczych.

Na zakończenie jeszcze refleksja urbanisty z kilkudziesięcioletnim stażem w planowaniu przestrzennym. Refleksja dotyczy reakcji ludzi na przedstawiane przez urbanistów projekty.

Z psychologicznego punktu widzenia większość ludzi ma tendencję do zachowywania “stanu rzeczy” (status quo). Wynika to z lęku przed zmianą i nieznanym oraz przywiązaniem do dotychczasowej sytuacji. I to jest zrozumiałe, ale niepotrzebne są argumenty demagogiczne nie wynikające z faktycznych przesłanek dbałości o miasto.

Z nadzieją, że sporządzany w Pracowni Urbanistycznej w Rybniku projekt będzie po uchwaleniu dobrym narzędziem kształtowania znacznego obszaru w centrum Ustronia.

W załączeniu:
– schemat funkcji ulic na obszarze objętym planem (zdjęcie tytuowe – przyp.red.)

główny projektant
mgr inż. arch. Wieslaw Chmielewski